Douchen met Dreft
Eindelijk was het daar, 1 mei, verhuisdag.
We (papa, Lex en ik) vertrokken gepakt en gezakt naar de Dolomieten, na een vermoeiende maar zeer vlotte rit, met voldoende versnaperingen onderweg, kwamen we aan in Rocca Pietore. Al snel wist heel het dorp dat we, “i Belgi” er waren, de tamtam gaat hier zowaar nog sneller dan in Hoogstraten, iedereen weet alles!
Vol goede moed begonnen we dozen uit te laden in het mini-appartamentje, hier en daar een extra rekje erbij en zo kregen we alles verassend goed binnen.
Daarna snel een pizza en terug naar huis voor een douche, alleen waar was die douchegel nu toch gebleven? Nog in de remorque of nog ergens in een doos..? Nergens te vinden… Dan maar douchen met Dreft.
Ontspanning en la dolce vita
Tijdens het verblijf van ex-collega’s/vriendinnen Marilyn en Sanne hebben we de nodige tijd genomen om te genieten van de mooie omgeving en het lekkere eten. We hebben onze conditie elke dag een beetje opgekrikt met onder andere het bezoek aan de waterval in Alleghe en de (nog steeds witte) Lagazuoi; nadien genoten we van een lekkere beloning.
Ohja en voor de fans van Lex; hij amuseert zich hier echt super goed, zijn motto: “Walk, eat, sleep and repeat”.
Het project en de werken
Vanuit België hadden we een beetje het gevoel dat het project niet zo snel ging als we wilden, de communicatie verliep niet altijd even vlot en hoe zat het nu met die subsidies, vergunningen, plannen, offertes en aannemers!?
Gelukkig hebben we hier meer grip op de situatie, ondertussen is de aanvraag voor de subsidies goedgekeurd, de aanvraag voor de werken aan de tuin/parking is gebeurd, we hebben enkele offertes ontvangen en reeds een eerste aannemer ontmoet. Idealiter zouden de werken aan de parking starten in juni. Van zodra deze werken klaar zijn, hebben de volgende aannemers toegang tot het huis.
Vanaf begin juni is Hans hier ook en kan hij zich volledig storten op de renovatie.
Mi dasjj dosj rosjetti
Ondertussen heb ik zelf ook werk gezocht, dit om de verveling wat tegen te gaan en een extra bron van inkomsten te hebben om de dagelijkse kosten te dekken. Via-via ben ik terecht gekomen bij Cooperativa di Alleghe (lees: supermarkt in Alleghe). Hier heb ik nu een week mogen proefdraaien aan het brood en de charcuterietoog.
Net zoals in België komen elke dag dezelfde mensen hier hun inkopen doen en zijn er ook hier vriendelijke mensen en minder vriendelijke mensen. Zo zijn er die direct vragen ‘Ben je nieuw, vanwaar ben je?’ En een babbeltje beginnen in simpel Italiaans. Andere hebben het er iets moeilijker mee…
Zo moet je een mompelende 85-jarige oude opa, die enkel Ladinisch dialect praat, verstaan dat als hij zegt: “Mi dasjj dosj rosjetti” hij eigenlijk wil zeggen “2 keizerkes aub”.
Tijdens het zoeken naar een gepaste titel, kwam ik onderstaand liedje van Rocco Granata tegen, bij deze is de titel een ode aan de man die De Grote Verhuis in de omgekeerde richting deed.
https://open.spotify.com/track/5B5kWKarAJY26y629PDRNk?si=eBD3k-fgR9i9yZJ7O2iPCg
