1 Juni, finally, de aankomst van Hans en Miel, een maand alleen zitten was toch wel lang genoeg. Nu kunnen we samen aan ons project beginnen! En Lex wijkt geen meter meer van Hans zijn zijde.
Na enkele dagen rondtrekken en wat sightseeing is Miel een wandelend reclamebord geworden voor de Dolomieten en onze B&B!
Casa Aperta voor de buren
Dagelijks kwamen we mensen tegen die ons vroegen achter het huis, het project en de werken. Er werd serieus wat afgeroddeld en gepraat in ons minidorpje, vandaar dat we beslist hebben om een Casa Aperta (open huis dag) te organiseren voor onze dorpsgenoten en kennissen. De flyers werden uitgehangen in de lokale supermarkt en in de gelateria (van Facebookevents of dergelijke is hier geen sprake aangezien de gemiddelde leeftijd 55+ bedraagt.)
We hadden (ruim voldoende) wijn voorzien, wat chips en nootjes. Het was enkel moeilijk in te schatten wie er nu juist zou komen.
Gelukkig was het een reuze succes! De ene buurvrouw had kleine gebakjes bij, de andere tiramisu, de andere verse bloemen en een fles wijn, mijn collega had een heuse taart gebakken en van een andere buurman hebben we een boek met de grammatica van het plaatselijke dialect gekregen!
In totaal hebben we zeker een dertigtal mensen mogen ontvangen, stuk voor stuk even vriendelijk en nieuwsgierig.
Eindelijk zon
In de vorige blog heb ik niets durven schrijven over het weer en de (afwezigheid van) zon. In de maand mei is er hier uitzonderlijk veel regen gevallen en heeft de zon amper geschenen. Gelukkig is daar sinds enkele weken verandering in gekomen en hebben donkere donderwolken plaatsgemaakt voor een klaarblauwe hemel en de zon draait op volle toeren.
Het mooie weer zorgt er dan ook voor dat er hier op de plaatselijke wegen meer moto’s en fietsers rondrijden dan auto’s.
Op het plaatselijke strandje van Alleghe is het gezellig druk en kan iedereen genieten van een cocktail of Aperol Spritz; het koude water van het meer is momenteel nog voor de echte durvers!
België vs Italië
Na dik anderhalve maand hier heb ik toch al wel wat leuke en minder leuke verschillen ontdekt in het dagelijkse leven. Zo is gaan shoppen hier niet echt fun, een maatje 42 in België is hier een 48 of 50, mijn kleerkast wordt dus niet snel uitgebreid! Langs de andere kant kan je hier wel ongegeneerd in sportkledij rondlopen en is iedereen hier sportief; dat moet wel aangezien niks hier vlak is! Onze conditie is er al gigantisch hard op vooruit gegaan (die van mij zeker, aangezien die nagenoeg onbestaand was).
De wifi en 4G zijn hier stukken goedkoper dan in België; het strand, strandstoelen en parasols zijn volledig gratis te gebruiken. Sorteren en recycleren gaat hier veel verder, je kan zo goed als alles sorteren en je betaalt enkel voor het restafval. Bovendien wordt bij het ophalen van het afval alle containers uitgespoeld, dus geen vieze stinkende containers.
Hetgene we wel missen is een goeie portie fritten van’t frituur met een curryworst special, preparé en een donkergrof brood, kan er iemand misschien een pakketje opsturen met DHL express?
De werken
Hier is het verschil tussen de Italiaanse mentaliteit en die van Hans momenteel erg groot. Hans kon niet wachten om het huis beginnen af te breken, er is dan ook al gigantisch veel gebeurd op een paar weken tijd. De vloer tussen zolder en 1everdiep is eruit, de bezetting is al weggekapt, het hout ligt netjes gestapeld, enz. Hiervan mogen we geen foto’s posten van de ingenieur, want de gemeente moest zomaar eens zien dat Hans in zijn eigen huis aan het werken is..
De Italiaanse manier van werken hebben we ondertussen al ontdekt: de vergunning voor de werken van de parking laat ondertussen al een 4 tal weken op zich wachten want de persoon die de vergunningen goedkeurt zat vorige week ziek thuis en deze week gaat hij zijn best doen om het te bekijken. Toch verwacht onze ingenieur dat binnen dit en twee weken de werken aan de parking en toegangsweg zullen starten.
Ook op andere vlakken wordt ons geduld op de proef gesteld: zo heeft het openen van een zichtrekening met bankkaart 2 uur geduurd bij de plaatselijke bank; als je naar het gemeentehuis wil, moet je geluk hebben dat de juiste persoon aan het werk is, zoniet, moet je de volgende dag terugkomen.
Wij blijven ‘geduldig’ afwachten op wat nog gaat komen…
